หากวันหนึ่งคุณต้องตกงานตอนแก่ (เขียนไว้ดีมาก)
การทำงานจะมีการกำหนดอายุของคนที่จะมาทำงานเคยสังเกตมั้ยเวลาที่ไหนประกาศรับสมัครงานเขาจะบอกเราว่า
ต้องการคนมีวุฒิเท่าไหร่ ต้องการประสบการณ์กี่ปี และบอกลักษณะงานแต่มีคุณสมบัติข้อนึง ที่บางคนไม่เคยนึกถึงคือ อายุ
สังเกตมั้ย บริษัทห้างร้านต่างๆนอกจากเขา จะบอกคุณสมบัติต่างๆ แล้วเขายังระบุเรื่องอายุด้วย เช่น ต้องการคนอายุ 20-35 ปี
ต้องการคนอายุ 25-40 ปี ส่วนใหญ่ Maximum จะอยู่ที่อายุไม่เกิน 40 ปีล่าสุด ผมเห็นข่าวรับสมัครคนงาน ไปทำการเกษตรที่ต่างประเทศ
อ ย่ า ง ถูกต้องตามกฎหมายเขาบอกว่าต้องการคนอายุ 25-40 ปีผมคิดในใจ เราหมดสิทธิ์ เรา 41 ละ มันทำให้ผมคิดว่า เราเคยถามตัวเองมั้ยว่า
ตกงานตอนอายุ 40-50 จะทำยังไงชีวิตจะไปต่อยังไงจะเอาอะไรกิน เ ด็ ก จบใหม่ไม่ค่อยคิด คนอายุ 30 ไม่ค่อยคิด พวกเขาบาง
คน รู้เพียงว่าวันนี้มีความสุขดีสิ้นเดือนก็ได้เงินออกเที่ยวสังสรรค์ ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยวิ่งตามกระแสนิยมต่างๆ มีรูปแบบชีวิตเหมือนคน
อีกจำนวนมากตื่น มาไปทำงานเลิกงานนั่งล้อมวงกิน เ บี ย ร์ เ ม า กลับบ้าน นอน ตื่น มาไปทำงาน เ ส า ร์ อาทิตย์หาที่เที่ยว
เงินเดือนออก ฉลองได้รับโบนัสฉลองสิบปีก็ยังคงใช้ชีวิตแบบนี้ทำแบบนี้มาโดยตลอด วิถีชีวิตเหมือนเดิมมาโดยตลอดจนลืมไปว่า
อายุมากขึ้นทุกวันเวลาเหลือน้อยลงไปทุกวัน และที่สำคัญ เ ด็ ก รุ่นใหม่เก่งขึ้นทุกวัน มีแรงงาน มีบัณฑิตเก่งๆ จบใหม่ทุกปีเตรียมใจ
ไว้หรือยังตกงานตอนนี้ 40-50 จะไปทำมาหากินอะไรถ้ายัง ชีวิตคุณตกอยู่ใน อั น ต ร า ย แล้วเดี๋ยวนี้ตกงานง่ายมากอาชีพที่ว่า
มั่นคงยังตกงานกันระนาวเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้อีกแล้ว ถ้ายังคงใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไร้ ส า ร ะอยู่ คุณจะต้องเ จ็ บ ป ว ดใจ
เมื่อวันนั้นมาถึงอาชีพเดียวไม่เคยพอราย ได้ทางเดียวโคตร อั น ต ร า ย ผมเห็นหลายคน ตกงานตอนอายุ 40 ชีวิตจบเลยไปไม่เป็นเลย
เพราะไม่เคยคิดเรื่อง ทำมาหากินไม่เคยหาความรู้เพิ่มเติมไม่คิดจะฝึกฝนอะไรหรือหาช่องทางให้ตัวเองถึงกับคิดสั้นยังมีเลยสุดท้าย
นี้ผมเพียง อ ย า ก จะบอกว่า สนใจ ตั้งใจ คิดเรื่องทำมาหากินซะอะไรก็ไม่แน่นอนหรอกมาเริ่มใหม่ตอนอายุ 40-50 คุณไม่ทันคนที่
เขาทำมานานเชี่ยวชาญ และถนัดหรอกลองตกงานวันนี้สิ แล้วคิดเปิดร้านลูกชิ้นพรุ่งนี้เลย แค่หาทำเลก็งงแล้ว ทำน้ำจิ้มก็กินไม่ได้
แล้วที่ซื้อลูกชิ้นยังไม่รู้ เลยเลิกสนใจได้แล้วดาราคนไหน มันจะเลิกกับคนไหน ใครจะได้กับใคร อ ย่ า เสียเวลาไปตามไปอ่านไปนั่ง
วิ พ า ก ษ์ วิ จ า ร ณ์ ชีวิตคนอื่นสนใจที่เรื่องตัวเอง อนาคตตัวเองเถอะ เราทุกคนทุกอาชีพ มีวันหมดอายุเหมือนหมอนวดตามอาบอบนวด
นั่นแหละ แก่แล้วใครจะเอา เ ด็ ก สวยๆ เด็ดๆ ใหญ่ๆ เกิดใหม่ทุกวัน เอาอะไรไปสู้เขาไม่คิดเรื่องทำมาหากินตอนนี้จะคิดตอนไหน
จะเริ่มเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้อายุ 40หลายบริษัทเขาก็ไม่เอาแล้วถ้าคุณไม่เจ๋งจริง หรือมีความสามารถแบบเฉพาะด้านจริงๆเขียนให้อ่าน
เท่านี้ ใครคิดได้ก็ดีใจด้วยใครคิดไม่ได้ก็ตัวใครตัวมัน ชีวิตใครชีวิตมันอยู่แล้ว พัฒนาตัวเองซะ เลิกยุ่งเรื่องชาวบ้านซะตั้งใจทำมา
หากินดีกว่าคิดไว้ยัง ตกงานตอนแก่จะทำยังไง ทุกบทความของผม เหมาะสำหรับบางคนไม่ใช่ทุกคน
ขอขอบคุณที่มา lifein-hug