ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าเราไม่ปล่อยมือไปจากกัน

รักที่เป็นไป(ไม่)ได้..

ความรักแรกรักก็สวยงาม ดั่งเพลงรักที่ซึ้งใ­นนิยาม

เวลาที่หมุน ที่ผ่านไป จนเธอกับฉัน คิดคนละอย่าง

“ไม่เหมือนเดิม”

การที่คนสองคน เดินทางมาเจอกัน อาจเกิดจากสิ่งมหัศจรรย์ที่เรียกว่า “พรหมลิขิต”

แต่เรื่องราวหลังจากนั้น .. คนสองคน คงต้องลิขิตเส้นทางชีวิตกันเอง

แรกรัก .. เธอกับฉันสัญญากันว่า “เราจะก้าวไปพร้อมกันนะ”

เราสองคน ใช้มือทั้งสองจับประสานกัน ก้าวเดินอย่างมั่นคง

อาจมีปัญหาและอุปสรรคระหว่างทางมากมาย แต่ก็ผ่านกันมาได้ด้วยดี

แต่เมื่อเวลาผ่านไป.. มีอีกคนยื่นมือเข้ามา เพื่อขอโอกาสเดินไปกับเรา

มีคนบอกไว้ ว่า .. “ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าเราไม่ปล่อยมือไปจากกัน”

แต่ถ้าวันนั้น เธอปล่อยมืออีกข้างไปจากฉัน เพื่อจับมือของเขา

จะเกิดอะไรขึ้น หากเราต้องเดินไปพร้อมกันสามคน

สุดท้าย คงต้องมีใครซักคนที่ยอม.. “ปล่อยมือ”

แรกรัก.. เธอกับฉันมองว่า “แค่เรารักกันมันคงเพียงพอแล้ว”

แต่เมื่อเวลาผ่านไป.. เราเติบโตพร้อมกับเรียนรู้ว่า

ความรัก.. ควรอยู่บนพื้นฐานของ “ความเป็นไปได้”

การที่คนสองคนตกลงคบหาดูใจกัน อาจเริ่มจากความรักก็จริง

แต่หลังจากนั้น .. ปัจจัยภายนอกไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน หรือแม้แต่สถานะทางการเงิน

อาจส่งผลให้คนทั้งสองต้องตัดสินใจ ว่าจะเดินต่อไป หรือ พอแค่นี้ ?

เพราะแท้จริงแล้ว .. แค่คำว่า “รัก” อาจยังไม่พอ

แต่ท้ายที่สุด.. หากคนสองคนรักกันมากพอ

จะมีปัจจัยภายนอกมารบกวนมากมายแค่ไหน อาจไม่ใช่ปัญหา

และถ้าวันนึง เราไม่ยื่นมือไปจับมือใครอีกคนระหว่างทาง

วันนั้น.. เราคงจะได้ก้าวไปพร้อมกันตามสัญญา

และ.. คำว่า “เป็นไปได้” คงมีอยู่จริง

ขอขอบคุณที่มาจาก : storylog