ยามพบรู้จักรัก…ยามพรากรู้จักวาง

ผมทิ้งเมียกับลูกมาเพื่อคนที่รัก สุดท้ายก็ไปคว้าเอาคน ชั่ วมา มันก็สมกันแล้วไม่ใช่หรือ

คนเราพอคบกันนานมันไม่ตื่นเต้น มันเ บื่ อ พูดอะไรก็ไม่เข้าหู ยิ่งมีของใหม่เข้ามาทำให้ตื่นเต้นใจก็ยิ่งเตลิด

สาวกว่า เอ๊าะกว่า ขี้อ้อน เอาใจเก่งมากกว่า ผมหลงหัวปักหัวป้ำ ลืมทุกๆอย่างที่เคยสร้างกันมา

ลืมความดีของเมียผู้หญิงที่รักเรามากที่สุดในชีวิต ลืมลูก ลืมครอบครัว

ลืมหน้าตาทางสังคม ลืมเพื่อนฝูง คิดแต่อยากได้ อยากมีแฟนใหม่ อยากมีสังคมใหม่

จนวันหนึ่งก็ได้มา เมียเด็กที่เอาแต่ใจ ประเคนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ

แถมยังแอบคุยแ อ บ กิ๊ กกับผู้ชายอื่นไปทั่วเพื่อให้เราตามหึงตามหวง

แรกๆ มันก็สนุกดีหรอก แต่นานไปบ้านก็อยากได้ รถก็อยากได้

ด้วยความโ ง่ บวกความ ค ว า ย ล้วนๆ ของเราก็หามาให้

พอมันได้ทุกอย่าง มันกลับบอกว่าเราไม่ดี เราไม่หล่อ

หัวเราล้าน เราอ้วน เราไม่ดูแลตัวเอง เราให้ได้ไม่มากพอ ผมพยายามง้อเพราะเคยทำอดีตพังอยากจะเริ่มต้นใหม่

พยายามตามใจ อยากได้เมียสวยต้องหาเงินให้มันเข้าคอร์สทำหน้า ให้เงินมันแต่งตัว

พามันไปกินไปเที่ยว ทั้งๆที่อยู่กับเมียเก่าไม่เคยแม้จะหยิบยื่นเงินให้ใช้สักบาท ไม่เคยให้อะไรสักอย่าง

วันนี้จับได้ว่ามันมีชู้ ผมแทบอยากจะ ฆ่ ามันทั้งคู่ แต่มันพูดมาคำหนึ่งว่า

ผมยังทิ้งเมียกับลูกมาได้มีหรือที่จะรักมันจริง ผมหยุด น้ำตาผมไหล เลยปล่อยมันทั้งคู่ไป

คิดถึงอดีตเมียกับลูกก็ทำได้แต่นั่งร้องไห้ วันนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

ผู้หญิงที่ยอมทนยอมลำบากกับเรา ยอมรอยอมทุกๆ อย่างเพราะเขารักเรา

เรากลับทำร้ า ยเขาไม่มีชิ้นดี ทำล า ยลูกที่ทอดทิ้งเขามา ทำล า ยทุกๆ คนที่เคยมองว่าเราดี

หากมีเมียดีอยู่แล้วอย่าโง่เหมือนผม

หากมีครอบครัวอบอุ่นอยู่แล้วอย่าโ ง่ทอดทิ้งพวกเขามา

คิดถึงความดีของเมียแล้วผมก็ร้องไห้ออกมาไม่อายสักนิด

เขาดีมากจนเรารุ้สึกขยักแ ข ย งตัวเองไม่กล้ากลับไปสู้หน้าเขา

ขอขอบคุณที่มาจาก : นามบุญ