อย่าเอาเงินของ “พ่อแม่” ไปเลี้ยงใครก็ไม่รู้

บนโต๊ะทานมื้อเย็นในค่ำวันหนึ่ง คุณพ่อที่กำลังก้มหน้าตักกับข้าว อยู่ๆก็เอ่ยขึ้นว่า

   “เลี้ยงลูกผู้หญิงมาเพื่ออะไร? เราเลี้ยงมาด้วยความลำบาก รักดั่งดวงใจ สุดท้ายก็กลายไปเป็นลูกของคนอื่น!”
ทุกคนต่างพากันเงียบสนิท พ่อไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้เลย ตอนนั้นฉันรู้สึกเศร้าใจมาก หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ เราพากันนั่งคุยกันที่โซฟาหน้าทีวี แม่เป็นคนเอ่ยขึ้นก่อนว่า
“วันหน้าเมื่อลูกแต่งงาน พ่อกับแม่ปรึกษากันว่าจะไปหาซื้อคอนโดใกล้ๆบ้านลูก”
แล้วแม่ก็หันไปพูดกับพ่อว่า
“คุณว่ายังไง?”
“เอาสิ เราจะได้อยู่ใกล้ๆลูก” พ่อตอบ
ตอนนั้น ฉันคิดว่าไม่แต่งงานดีกว่า อยู่เป็นลูกของพ่อแม่อย่างนี้และ จะได้อยู่ดูแลท่านทั้งสอง แต่สุดท้ายฉันก็แต่งงาน….. รักภรรยาของคุณให้มาก อย่างน้อยก็ให้มีผู้ชาย 2 คนที่รักเธอ หากวันใดคุณมีลูกสาว คุณจะเข้าใจมากยิ่งขึ้น
ตอนที่ฉันเรียนมหาวิทยาลัย ช่วงปิดเทอมครั้งหนึ่งฉันตกลงกับเพื่อนชายที่เพิ่งคบหากันได้ครึ่งปีว่าจะไปเยี่ยมพ่อแม่ของเขา อยู่ๆพ่อก็ส่งแมสเสจเข้ามาถามว่า

“จะกลับบ้านไหม?”
ฉันจึงตอบกลับไปว่า
“เทอมนี้คงไม่ได้กลับบ้าน เพราะงานที่มหาลัยยุ่งพอสมควร”
พ่อส่งแมสเสจข้อความสั้นๆกลับมาอีกครั้งว่า
“เชอรี่หลังบ้านสุกแล้วนะ!”
อ่านเสร็จ ไม่รู้น้ำตามาจากไหนมากมาย มันไหลออกมาไม่หยุด
“พ่อคะ หนูขอโทษค่ะ….”
หนุ่มเอ๋ยสาวเอ๋ย อย่าลืมว่าพ่อแม่ของเธอนั้นคิดถึงเธอมากกว่าแฟนของเธอเสียอีก!

ตอนเด็กๆฉันชอบให้แม่อุ้มไปโน่นไปนี่เสมอ ตอนที่อายุได้8-9ขวบแล้วแม่ก็ชอบอุ้มฉันเสมอ มีอยู่ครั้งหนึ่งแม่อุ้มฉันไปตลาด คุณอาคนหนึ่งทำเสียงและสีหน้าดุฉันว่า
“โตจะเป็นสาวแล้วนะ ยังให้แม่อุ้มอีกเหรอ ดูสิ แม่ของเธอเหนื่อยแล้วรู้หรือเปล่า? ลงมาได้แล้ว!”
แม่ของฉันได้แต่หัวร่อ และก็บอกคุณอาคนนั้นว่า
“อุ้มตอนที่เขาให้เราอุ้มก็ดีแล้วคะ วันหนึ่งเขาก็ไม่อยากให้เราอุ้มแล้ว เขาจะให้คนอื่นอุ้มแทน! ”
ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไร
วันแต่งงาน ตอนที่เจ้าบ่าวเข้ามาอุ้มฉันเข้าห้องหอ ฉันเหลือบไปเห็นแม่แอบร้องไห้ ทำให้ฉันนึกถึงประโยคที่แม่เคยบอกคุณอาคนนั้น ฉันร้องไห้ซบหน้าอยู่บนบ่าของเจ้าบ่าวอย่างไม่อายใคร
ยิ่งคุณร้องไห้ หัวใจของพ่อแม่ยิ่งจะแตกสลาย
“พ่อของลูกไม่อยู่บ้าน แม่ไม่อยากทำกับข้าว เจ้าเหมียวก็เลยกินขนมปังเป็นเพื่อนแม่อยู่”
ข้อความนี้ ฉันเก็บไว้ไม่ยอมลบไปจากกล่องข้อความ

คืนนั้น ผมกำลังฉลองวันเกิดปีที่20กับเพื่อนๆที่บาร์ อยู่ๆพ่อก็ส่งข้อความมา
“วันนี้เมื่อ20ปีก่อน แม่คลอดลูกออกมาสู่โลกใบนี้ ลูกร้องไห้เสียงดังจ้าเลย วินาทีที่ลูกคลอด ลูกรู้ไหม ลูกคือความสุขทั้งหมดในชีวิตของพ่อกับแม่ พ่อกับแม่รักลูกมากนะ…”
ผมอ่านจบก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเพื่อนในบาร์

คุณจำวันเกิดของพ่อแม่ได้หรือเปล่า? อย่าเอาเงินของพ่อแม่ไปเลี้ยงใครก็ไม่รู้ตั้งมากมาย อยู่กับท่านในวันที่แม่ของคุณเกือบเป็นเกือบตายจะดีกว่า

ขอขอบคุณที่มาจาก : นุสนธิ์บุคส์