ถ้าหากไม่มีลูกเเก่มาแล้วใครจะเลี้ยง ใครที่คิดแบบนี้ลองมาอ่านเรื่องนี้แล้วคุณจะเข้าใจอะไรมากขึ้น

ถ้าหากไม่มีลูกเเก่มาแล้วใครจะเลี้ยง ใครที่คิดแบบนี้ลองมาอ่านเรื่องนี้แล้วคุณจะเข้าใจอะไรมากขึ้น

ในปัจจุบันนี้ก็มีคน เ เ ก่ ช ร า หลายคนมากที่เข้ากับครอบครัวของลูกๆไม่ได้ บางทีความคิด

แบบเดิมว่า ถ้าหากไม่มีลูก อายุมากขึ้นแล้วใครจะเลี้ยง ทำไมไม่คิดว่าอยากจะให้ลูกเลี้ยง

ดูแล เป็นการดูแลตัวเองได้ในตอน เ เ ก่ บ้างนะ จะเอาสมัยก่อนกับปัจจุบันมาเที่ยบกัน มันไม่

ได้ ที่พ่อแม่มีลูกตั้งหลายคนยังเลี้ยงได้ ทำไมลูกเลี้ยงพ่อแม่บ้างไม่ได้ ซึ่งมันก็อาจจะน่าคิด

แต่ลองมองถึงค่าครองชีพและการใช้ชีวิตของมนุษย์ในปัจจุบันสิมันเหมือนสมัยก่อนงั้นหรือ

เรามีเรื่องราวน่าอ่านและอยากให้ทุกคนทำความเข้าใจตาม ทั้งในมุมของคนเป็นพ่อแม่ และในมุมของความเป็นลูก เรื่องราวมีดังนี้

มีคุณแม่คนหนึ่ง สามีเ สี ยไปนานแล้ว เธอสอนหนังสือหาเงินเลี้ยงลูกชายจนโต เขาเป็นคน

เชื่อฟังตั้งแต่ตอนเล็ก พอลูกโต เธอก็ส่งลูกไปเรียนอเมริกา พอลูกเรียนจบก็อยู่ทำงานต่อที่

อเมริกาหาเงินซื้อบ้าน แต่งงาน มีลูกหนึ่งคน สร้างครอบครัวที่แสนสุข ตัวเธอเองคิดถึง

ประโยคที่ว่ามีลูกจะได้มีคนเลี้ยงตอน เ เ ก่ คิดถึงสายตาอิ จ ฉ า ของญาติ ๆ และเพื่อนฝูง เธอ

มีความสุขจากใจ ระหว่างรอจดหมายตอบจากลูกชาย เธอก็จัดการเรื่องบ้านและงานเรียบร้อย

คืนสุดท้ายก่อนเธอจะเกษียณ เธอก็ได้รับจดหมายที่ส่งมาจากอเมริกาของลูกชาย พอเปิด

ออกดูข้างในก็เป็นเช็คมูลค่า 3 หมื่นเหรียญดอลล่าร์  เธอรู้สึกแปลกใจมาก เพราะลูกชายไม่

เคยส่งเงินให้เธอมาก่อน เธอรีบเปิดจดหมายออกอ่าน ในจดหมายเขียนว่า

แม่ครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว ตัดสินใจ และสรุปว่า พวกเราไม่ยินดีให้แม่มาอยู่ด้วยกันที

อเมริกา ถ้าแม่คิดว่าแม่มีบุญคุณที่เลี้ยงดูผมมา คำนวณตามราคาตลาด ก็ประมาณ 2 หมื่

กว่าเหรียญ ผมก็เลยเพิ่มให้นิดหน่อย แล้วส่งเช็ค 3 หมื่นมาให้แม่ หวังว่าต่อไปนี้แม่จะไม

เขียนจดหมายมาอีก

แม่อ่านจดหมายฉบับนั้นจบก็น้ำตาไหลพราก รู้สึกว่าตัวเองเป็นม่ๅยมาตลอดชีวิต จากนี้ไป

ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว เธอเ จ็ บ ป ว ด จนไม่อยากมีชีวิต  ต่อมาเธอก็ศึกษาพระพุทธศาสนา

หลังศึกษา เธอก็คิดได้ เธอใช้เงิน 3 หมื่นเหรียญเอาไปเดินทางเที่ยวรอบโลก ได้เห็นสิ่ง

ใหม่ๆมากมาย

หลังจากนั้นเธอจึงเขียนจดหมายหนึ่งฉบับถึงลูกชาย ในจดหมายว่า ลูกรัก ลูกไม่อยากให้แม่

เขียนจดหมายมาอีก ก็ถือซะว่าจดหมายฉบับนี้เป็นข้อความเพิ่มเติมจากฉบับที่แล้วละกัน แม่

ได้รับเช็คแล้ว และใช้เงินจำนวนนั้นไปเดินทางรอบโลก ระหว่างเดินทางท่องเที่ยว อยู่ๆแม่ก็

รู้สึกว่า แม่ควรขอบใจลูก ขอบใจที่ทำให้แม่เห็นอะไรทะลุปรุโปร่ง ปล่อยวาง ทำให้แม่ได้เห็น

ว่าความสัมพันธ์ในครอบครัว เพื่อน และคนรักไม่มีรากหยั่งลึก เปลี่ยนแปลงได้เสมอ

ถ้าวันนี้แม่ยังคิดไม่ตก ยังยึดติดยังทุ ก ข์อยู่ แม่คงสิ้ นลมหายใจไปภายในปีครึ่งปี การปฎิ

เสธของลูก ทำให้แม่ได้เห็นว่าคนเรามีวาสนาก็ได้เจอ หมดวาสนาก็จากกัน ทุกอย่างไม่เที่ยง

แท้ ทำให้แม่เรียนรู้ที่จะสงบและใจเย็น มองทุกอย่างในเชิงบวก แม่ไม่มีลูกแล้ว ไม่มีอะไรให้

เป็นห่วง เพราะงั้นแม่ถึงสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมัน

พ่อแม่ที่น่า สงส า ร คนเป็นพ่อแม่อยากมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ได้รับกลับ

ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดมีคนกล่าวไว้ว่า บ้านของพ่อแม่คือบ้านของลูกตลอดเวลา บ้านของลูกไม่

เคยเป็นบ้านของพ่อแม่ การให้กำเนิดลูกเป็นงานที่ต้องทำ การเลี้ยงดูลูกเป็นภาระหน้าที่ การ

พึ่งพาลูกเป็นความเข้าใจผิ ดช่างเป็นเรื่องราวที่ไม่น่าฟัง แต่ก็ไม่ฟังก็ไม่ได้ แม้ว่าไม่ใช่ลูกทุก

คนจะเป็นเหมือนลูกชายในเรื่องที่ ไม่ มี หัว ใ จ แต่คนเป็นพ่อแม่ไม่ควรคิดว่าเ เก่แล้วจะ

พึ่งพาลูก พูดกันตามตรงเ เก่แล้วต้องดูแลตัวเอง ลูกกตัญญูต่อคุณถือเป็นบุญ ถ้าลูกกตัญญู

ไม่พอ พ่อแม่ก็บังคับไม่ได้ วิธีที่ดีที่สุดคือ วางแผนชีวิตพึ่งพาตัวเองตอนเ เก่ไว้

จากมุมมองของสังคม การมีลูกจะได้มีคนเลี้ยงตอน เ เก่เป็นความปรารถนาในใจ แต่ในยุค

ปัจจุบัน เศรษฐกิจ สังคม วัตถุนิยม วิถีการดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนไป สถานการณ์ในปัจจุบันคือ

คนยุคใหม่เปลี่ยนไป คนอายุมากยังยึดติด การที่คนอายุมากยึดแนวความคิดว่ามีลูกจะได้มี

คนเลี้ยงตอนเ เก่ไม่เหมาะสมกับอีกต่อไป สิ่งที่ตามมาคือ โศกน า ฏ ก ร ร ม

พ่อแม่ ท วงบุญคุณกับลูกได้แต่มันไม่ใช่ลูกทุกคนที่มีศักยภาพพอที่จะดูแลพ่อแม่ได้ เพราะ

เพียงแค่ชีวิตและครอบครัวของเรามันก็ต้องดูแลเช่นกัน การวางแผนดูแลตัวเองตอน เ เก่จึง

เป็นสิ่งที่คนเป็นพ่อ แม่คนควรวางแผนและอย่าฝากความหวังทั้งหมดมาทิ้งไว้ที่ลูกได้แล้ว

มันไม่ใช่ความผิดของลูกที่ดูแลคุณไม่ได้ แต่มันผิดที่คุณที่ไม่ยอมดูแลตัวเองต่างหาก ฝาก

ไว้ให้คิดกันนะและจงเปลี่ยนความคิดที่ว่า  ถ้าหากไม่มีลูก เ เ ก่ มาแล้วใครจะเลี้ยง เป็นการ

จะดูแลตัวเองได้ในตอน เ เ ก่ นะครับ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : Liekr