ถ้าวันนึงฉันเดินจากไป ขอให้รู้ไว้ฉันทำเต็มที่แล้ว..

เป็นบทความดีๆ ที่อยากให้เพื่อนๆได้อ่านไม่มีใครอยากเริ่มต้นใหม่บ่อยๆ เราต่างเรียนรู้ว่าความสัมพันธ์มีวันที่ดีและวันที่ไม่ดี ต่างต้องใช้ความอดทน ปรับตัวเข้าหากัน แรกรัก ก็มองไม่เห็นอุปสรรคใดๆทั้งสิ้น ความสัมพันธ์ที่เคยคิดว่าร่วมกันสร้างมาอย่างดิบดี เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับไม่มีความสุขอีกต่อไป เพราะกลายเป็นเราที่ถูกให้ความสำคัญน้อยลงทุกที เมื่อมาถึงขั้นนี้ก็ถึงเวลานั่งทบทวนตัวเองแล้ว ว่าจะอยู่ต่อเพื่อรออีกฝ่ายหมดใจ หรือ.. จบความสัมพันธ์ ก้าวออกไปเพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเรา

เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง ไม่ใช่เรื่องผิด ที่จะมองโลกแง่บวกและคิดเข้าข้างตัวเอง แต่หากการคิดเข้าข้างตัวเองนั้นทำให้เราจมอยู่กับชีวิตที่ไม่มีคุณค่าก็ป่วยการจะสานต่อ เราอาจรู้สึกอยากให้โอกาส อยากให้ใครคนนั้นนึกถึงวันดีๆ ที่เราเคยมีร่วมกัน แต่ให้ลองไต่ตรองให้ดี ว่าการให้โอกาสของเรา มันนานเกินไปแล้วหรือเปล่า ? และดูพฤติกรรมของเขาว่าสมควรได้รับโอกาสนั้นมั้ย ? เด็ดเดี่ยวแค่ไหน อยู่ที่ใจ

ไม่มีใครจะคิดถึงเราได้ดีเท่ากับตัวเราเองอีกแล้ว เพราะ ‘ใจ’ เป็นตัวกำหนดพฤติกรรมทุกอย่าง ดังนั้นจึงเป็นเราเองที่จะเลือกเดินออกมาจากจุดที่ไม่ได้มีความสุขอีกต่อไป หรือเลือกอยู่กับอดีตที่ไม่ได้ให้ความสุขกับเราอีกแล้ว อย่าปล่อยให้ความรู้สึกควบคุมชีวิต ในวันที่เจ็บจนชาขอให้มองโลกตามความเป็นจริง คุณยังมีชีวิต มีลมหายใจ และทุกสิ่งทุกอย่างนั้นคุณเป็นเจ้าของ ถึงเวลาแล้วที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ให้ความเจ็บปวดเป็นครูของเรา

เพราะมีชีวิตจึงยังเจ็บปวด และเพราะเจ็บปวดเราจึงได้เห็นความงดงามของสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่างความรัก ลองชั่งน้ำหนักความรู้สึกดูว่าทุกวันนี้ ความเจ็บปวดอยู่ในระดับที่มากกว่าความรักความเข้าใจหรือเปล่า หากมากเกินไปก็ถอยออกมา ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองและวันเวลาที่เสียไป แต่ขอให้ขอบคุณความเจ็บปวด เพราะมันทำให้เราเปลี่ยนแปลงและเติบโตขึ้น

ที่มา ruangjringwannee