สามีไปซื้อของแต่ลืมโทรศัพท์ไว้ พอกลับบ้านมาเอาก็ขอเลิกภรรยา

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อว่า “อาคัง” เขาโตมาในเมืองชนบทที่มีแม่เป็น Single Mom หรือแม่ที่เลี้ยงเขามาด้วยตัวคนเดียว เพราะฉะนั้นแล้วเขาอยู่กับแม่เขาจึงสนิทสนมกับคุณแม่และรักแม่ของเขามากที่สุด ไม่อยากจะจากแม่ไปไหนแม้จะมีครอบครัวใหม่ ก็อยากจะให้แม่ไปอยู่ด้วย

ก่อนแต่งงานเขามีข้อแม้กับภรรยาว่า

“จะต้องรักและดีกับแม่เขาเป็นพิเศษ เสมือนว่าเป็นแม่ของเธอเอง และที่สำคัญจะต้องเลี้ยงดูแม่ของเขา แม้ในยามที่เขาไม่อยู่แล้วก็ตาม และจะต้องคอยปฏิบัติช่วยเหลือแม่ตอนยามแก่ชราด้วย”

ในตอนนั้นมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเข้ามาในชีวิตของเขา แต่เขากลับไม่เห็นด้วยกับพ่อแม่ของเขา เพราะหญิงพวกนั้นคิดว่าคนสูงอายุไม่ควรอาศัยอยู่ร่วมกับพวกเรานั่นเอง

แต่ภรรยาคนปัจจุบันนี้ยอมรับข้อนี้ได้ เธอไม่สนใจว่าแม่ของอาครั้งจะเป็นชาวไร่ชาวสวนหรืออย่างไร เธอบอกว่าเธอจะร่วมกตัญญูไปพร้อมกับอาคัง และยังพูดอีกว่า กว่าแม่จะเลี้ยงเรามาจนเติบใหญ่ทุกวันนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ
อาคังยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป

และเป็นคำพูดคำนี้เองที่ทำให้อาคัง คิดว่าผู้หญิงคนนี้แหละ ควรที่จะเป็นภรรยาของตนที่เหมาะสมที่สุด ดังนั้นแล้วพวกเขาจึงคบหาดูใจกัน สุดท้ายก็ได้ตกลงแต่งงานกันในที่สุด

พวกเขาทั้งสองจัดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เพราะว่าในช่วงนี้ธุรกิจการงานที่บ้านกำลังไปได้ดี ขอให้มีเงินเก็บอยู่บ้างไม่เป็นภาระค่าใช้จ่ายของใคร ในงานก็มีแขกมาร่วมมากมาย ทั้งญาติพี่น้อง เพื่อนรัก เพื่อนสนิท ลูกค้า

อาคัง ได้สัญญาต่อหน้าต่อทุกคนว่า จะดูแลภรรยาคนนี้ให้ดีที่สุด จะทำให้ภรรยาคนนี้มีความสุขที่สุด จะไม่ให้ภรรยาคนนี้ลำบาก จะยอมทุกอย่าง จะยอมลำบากเพื่อเธอคนนี้คนเดียว

งานแต่งของเขาและเธอผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เย็นวันนี้เองในช่วงที่เขากำลังจะเข้านอนหลังจากอ่อนเพลียจากการเตรียมพิธีการแต่งและการต้อนรับแขกจำนวนมากมาย ทำให้จู่ๆ ภรรยาของเขาก็ตัวร้อน ไข้ขึ้นสูงหนักมาก อาคังจึงคิดว่า..

อากาศหนาวหิมะตกขนาดนี้ ไหนจะตอนงานแต่งเธอใส่แค่เสื้อผ้าบางๆ แน่นอนว่าจะต้องเป็นไข้หวัดอย่างแน่ เขาจึงรีบออกจากบ้านไปซื้อ ยามาให้ภรรยาของตัวเอง เพราะว่าในบ้านไม่ได้มีสำรองเอาไว้เลย

เมื่ออาคังเดินออกจากประตูห้องยังไม่ทันจะถึง 3 นาที เขาก็นึกเอะใจว่าเขาลืมพกโทรศัพท์มาด้วย เพราะที่เมืองจีนส่วนใหญ่แล้วใช้แอพมือถือโทรศัพท์ในการจ่ายค่าสินค้า เขานึกขึ้นได้จึงรีบกลับไปห้องเพื่อไปเอาโทรศัพท์

แต่พอเขาไปถึงหน้าประตูบ้าน เขาได้ยินเสียงมาจากภายในบ้าน พอแนบหูฟังก็ได้ยิน เสียงภรรยาของเขากำลังตะโกนด่าแม่ของตัวเองอยู่

“แก่ขนาดนี้จะลงโลงอยู่แล้ว ยังจะทำอะไรแบบนี้อีก กลับไปบ้านนอกเลยไป ไม่ต้องมาใส่อยู่ร่วมกับเราสองคน”

เพราะเขาได้ยินแบบนี้เขาก็รีบเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นแม่ยืนก้มหน้าไม่พูดอะไรเลย แม่ยืนน้ำตาตกใน ส่วนภรรยาของเขาก็ยืนเอานิ้วชี้หน้าแม่

เขารู้สึกผิดหวัง ทุกอย่างพลังทลายลงในใจก็คิดว่า ทำไมคำพูดของภรรยาช่างแตกต่างอะไรขนาดนี้ กับตอนเช้ายังดูเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานเรียบร้อย พอถึงตกดึกถึงได้ดีขนาดนี้ อาคังโกรธเธอมาก เขาคิดว่าภรรยาคนนี้คือคนที่ดีที่สุด พร้อมที่จะดูแลแม่ของเขา อาคังคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ได้ตัดสินใจขอหย่ากับภรรยาของเขาในค่ำคืนนั้นทันที

อาคังร้องไห้โฮ กราบขอโทษแม่ของเขาที่นำพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิต…

ขอบคุณแหล่งที่มา : Postsara

เรียบเรียงโดย : รักยิ้ม