ครั้งหนึ่งสมเด็จพระอมรินทราธิราชเจ้าได้เสด็จออกจากวิมานไปสู่สวนอุทยาน แล้วจึงยกพระหัตถ์ขึ้นนมัสการทิศทั้ง ๑๐ ทิศ ครั้งนี้พระมาตลีเทพบุตรจึงทูลถามว่าพระองค์ทรงนมัสการทิศทั้ง ๑๐ นั้นด้วยเหตุผลอย่างไรเล่า
ครั้งนั้นสมเด็จพระอัมรินทรธิราชจึงตรัสบอกแก่พระมาตลีว่าดูก่อนมาตลี เรานมัสการซึ่งคน ๑๐ จำพวกคือ
๑. คนที่มีศรัทธาทำบุญตักบาตรถวายปัจจัย ๔ แก่ท่านผู้มีศีลมีธรรม
๒. คนที่รัษาความสุจริตทั้ง ๓ คือ กายสุจริต วาจาสุจริต ใจสุจริต
๓. คนที่มีความเคารพแก่มารดา
๔. คนที่มีความเคารพแก่บิดา
๕. คนที่ถึงไตรสรณคมน์คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่เคารพบูชา
๖. คนที่มีการรักษาศีล ๕ ศีล ๘ อยู่เป็นนิจ
๗. คนที่ได้ทำกุศลแล้วอุทิศแผ่ไปให้เทวดาและเปรต
๘. คนที่มีความเคารพแก่อุปัชฌาย์อาจารย์ ผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีศีลธรรม
๙. คนที่มีความอนุเคราะห์แก่บุตรภรรยาคณาญาติ ด้วยความเมตตากรุณา
๑๐. หญิงที่มีความเคารพสามีอยู่ทุกทิวาราตรีมิได้ประมาท
