ไม่สำคัญว่า
…มีทรัพย์มากหรือน้อย…
แต่สิ่งสำคัญคือ…
…ต้องใช้ให้น้อยต่างหาก..
…ชีวิตจึงจะมีเหลือมากกว่าขาด…
คนจนยิ่งจน…เพราะทำรวย
คนรวยยิ่งรวย…เพราะทำจน
…ทำตัวให้เป็นปกติ…
…ใช้จ่ายในสิ่งที่จำเป็น..
…ชีวิตก็จะเป็นปกติ…
ไม่ยินดีในสิ่งที่ตนได้…ไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี
…เป็นคนอาภัพอับโชคที่สุดในโลก…
ยินดีในสิ่งที่ตนได้…พอใจในสิ่งที่ตนมี
…เป็นคนโชคดีที่สุดในโลก…
อดทนได้…จงอดทน อดใจได้….จงอดใจ
ไม่อดทน ไม่อดใจ….เรื่องเล็กจักกลายเป็นเรื่องใหญ่
คนที่มีความสุข…มิใช่คนที่มีมากที่สุด
แต่เป็นคนที่ต้องการน้อยที่สุด
ยิ่งมีความต้องการน้อยลง
สมบัติที่มีอยู่เดิม…ก็ดูเหมือนมีมากขึ้น
ความสุขหรือความทุกข์ของชีวิต…บางครั้งเหมือนการมองผ่านกระจก
หากกระจกใสสะอาด…เมื่อมองสิ่งใดย่อมมีแต่ความสุข…ปราศจากความขุ่นมัว
หากกระจกขุ่นมัว…เมื่อมองสิ่งใด…แม้เป็นสิ่งเดียวกัน…ก็มีแต่ความทุกข์ใจ
จงจำไว้ว่า…ความสุขอยู่ไม่ไกล…
เพียงเช็ดกระจกให้ใส…เช็ดใจให้สะอาดเท่านั้นเอง
ทุกข์อยู่ที่ใจ…ทุกข์ของใครก็ของมัน
ทุกข์อยู่ที่ใจ…ใครจะเก็บไว้ก็ช่างมัน
สุขอยู่ที่ใจ…ฉันเก็บมันไว้ทุกวัน
สุขอยู่ที่ใจ…ฉันจะให้กันและกัน